城隍爺

ประวัติ
เทพเจ้าเฉิงหวงเหย่ (เจ้าพ่อหลักเมือง)​

คำว่า  “ เฉิงหวง ”   หรือ   “ หลักเมือง ”    ปรากฏเป็นครั้งแรกในคัมภีร์อี้จิง  (The Book of Changes)      ซึ่งหมายถึงกำแพงเมืองและคูเมืองนั่นเอง  ในเวลาต่อมาคำว่าหลักเมือง จึง หมายถึงสิ่งที่ช่วยพิทักษ์รักษาเมืองในรูปของธรรมชาติ  และได้รับการยกย่องให้เป็น   “   เจ้าพ่อหลักเมือง  ”     แสดงให้เห็นว่าชาวจีนเริ่มมีจิตศรัทธาต่ออำนาจของเจ้าพ่อหลักเมืองมาแต่โบราณกาลเมื่อถึงสมัยราชวงศ์ถาง  มีการสร้างศาลหลักเมืองอย่างแพร่หลาย  จวบจนมาถึงสมัยราชวงศ์ซ่ง ทางราชสำนัก  ได้ให้ความสำคัญกับศาลเจ้าพ่อหลักเมืองเป็นอย่างยิ่ง  มีการพระราชทานแผ่นป้ายคำขวัญที่แขวนไว้เหนือประตูศาล  มีการพระราชทานยศถาบรรดาศักดิ์ให้แก่เจ้าหลักเมือง    รวมทั้งมีการยกย่องผู้ที่สละชีพในหน้าที่     หรือผู้ที่สละชีพเพื่อชาติให้เป็นเจ้าพ่อหลักเมืองด้วย      ในสมัยราชวงศ์ชิงก็ได้สืบทอดสิ่งเหล่านี้เรื่อยมา     โดยเชื่อว่าเจ้าพ่อหลักเมืองเป็นเทพเจ้าผู้พิทักษ์รักษาบ้านเมือง     และคุ้มครองประชาราษฎร์  สถานราชการท้องถิ่นทุกแห่งล้วนมีการสร้างศาลหลักเมืองขึ้น  มีพระราชโองการให้ข้าราชการที่จะไปดำรงตำแหน่งขุนนางท้องถิ่นนั้น    ต้องทำการเสี่ยงทายฤกษ์ยามเสียก่อน        จากนั้นจึงทำพิธีถวายสัตย์ปฏิญาณตนณ ศาลเจ้าหลักเมือง  แล้วจึงเริ่มปฏิบัติงาน  และต้องไปจุดธูปสักการะบูชาพร้อมทั้งกราบ 3 ครั้ง  ซึ่งถือเป็นการแสดงความเคารพสูงสุดต่อหน้าเจ้าพ่อหลักเมืองในทุก ๆ วันที่ 1 และ 15 ตามปฏิทินทางจันทรคติของจีน

กล่าวกันว่า       เจ้าพ่อหลักเมืองมีพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่มาก ไม่ว่าจะเป็นการขอฝน  การขอให้ฝนหยุด  การขอโชควาสนา   หรือการขอให้ขจัดปัดเป่าภัยพิบัติ  เป็นต้น        ล้วนแต่ต้องไปวอนขอต่อเจ้าพ่อหลักเมืองทั้งสิ้น    มาถึงสมัยราชวงศ์ชิง    ประชาชนยังเชื่ออีกว่าเจ้าพ่อหลักเมืองเป็นขุนนางยมโลกด้วย   เป็นผู้ประสานติดต่อสวรรค์และนรก  เป็นผู้ดูแลมนุษย์โลก      และฝ่ายทะเบียนยมโลก   ปูนบำเหน็จรางวัลแก่ผู้ทำความดีและลงโทษคนทำชั่ว  โดยทั่วไปแล้วภายในศาลเจ้าพ่อหลักเมือง   ยังมีเทพผู้พิทักษ์ฝ่ายบุ๋น และฝ่ายบู๊     ขุนนางหกกระทรวง    ยมฑูตหัววัว   ยมฑูตหัวม้า  ขุนพลฟ่านเซี่ย  แม่ทัพประจำด่านทั้งสามสิบหก     และภูตธรณีทั้งเจ็ดสิบสอง   เป็นต้น